Ang Kwintas, Ang Snickers at Si Patrick. (Chapter 2)

"Mom, I want this, the letter on his first name and in the middle is my name encrypted. I want this!" Nagmamakaawang sabi sa kanyang mommy.

"Why do you have this style? Saktong sakto sa pagbibigyan namin niyan ah?!" Sambit ng pagtataka na may halong pagkahalina sa kwintas na napili ng anak.

"Ah.. Eh, ma'am, sa ano po. Sa dati po naming costumer eh.. Ahm.. Ibubulong ko na lang."

Agad na binulong ng saleslady ang dahilan kung bakit mayroong ganung style ng kwintas. Ngumiti siya sabay tapik sa mga braso nito. Agad na binili ni Tita Susan ang kwintas para sa isang importanteng tao sa buhay nila. Nang makuha, nagsuggest pa siya na kung maaari ay magpasadya ng isang kwintas na parehas sa kwintas na pinili ng anak niya sa kanya, pero ibinulong niya sa saleslady Kung anong letter. Pumayag naman ang saleslady at agad sinimulan ang paggawa nito. 

Hinintay namin ang paggawa sa necklace na pinagawa ni Tita sa Saleslady kaya napagdesisyunan ng Mommy ni Cheney na bumili muna sa department store. Andaming laruan!! Sobra!! Parang anlaya kong tunguhin ang bawat sulok ng tindahan ng laruan na parang nasa paraiso ka ng mga ito. Agad na nagtungo si Cheney kay Hello Kitty, samantalang kami ay tumungo naman ni Patrick sa Children's Toys. Kotse-kotsehang de remote, mga lumilipad na helicopter na nakokontrol, mga nagsasalitang robot, at kung anu-ano pa!! Wow!! Ang saya-saya!!

Sinundan ko nang tingin si Patrick, nagtungo siya kay batman. Mga miniature type na laruan pala ang gusto nitong amerikanong hilaw na ito. Pumunta ako at nakita ko na may napusuan agad siya. Ang galing niyang mamili, si Batman na kasama ang sasakyan niya ang pinili nito. Ginulat ko siya at sabay talon nito na akala mo ay nanalo ng lotto. Sinakal niya ako pero lokohan lang sa leeg at sabay smack sa lips ko. Teka, nakakahalata na ako ha!! Pangatlo na niyang ginagawa sa akin Ito kanina pa nang nasa bahay at sa sinehan (ako pala gumawa sa kanya sa sasakyan, kaya may isang puntos na ako!! Hahahaha!!) Nang biglang may nakakita sa aming salesman na kinilig. 

"Bagay kayo, mga iho!! Isang mukhang Chinoy at Fil-Am!! Sana paglaki ninyo kunin ninyo akong ninong, ay ninang pala ah?!"

Bakla din pala ang siya. Siguro tatanggapin ko na bakla ako kung naging kami ni Patrick. Siya Lang ang lalaki sa puso ko, na kahit musmos pa lang ako ay siguradong-sigurado na ako sa pakiramdam ko sa kanya. Niyaya ko siya na hanapin si Cheney at natiempuhan ko siya na kasama ang mommy niya sa cashier. Nakabayad na pala sila, kaya inihabol ko ang laruang pinili ni Patrick. Dumating din pala sa harapan namin si Tita Susan na dala ang ipinasadya niyang necklace para sa especial na taong pagbibigyan nila. Nagyaya na si Cheney na umuwi ng bahay kaya wala na kaming ibang dahilan pa, kundi, umuwi na lang.

Gabi na kami nang natapos sa mga binili at umalis kami ng punong-puno ng mga pangyayaring hinding hindi namin makakalimutan. Halos isang oras lang ang biniyahe namin pauwi sa amin at sa bahay nila Patrick. 

"Wag kang mawawala sa Sept. 14 ah!!" Sabi ng mommy ni Patrick habang nagmamaneho.

"Ano pong meron?!"

"Maliit na salu-salo. Ahm.. To be specific, despedida party."

"Aalis na po kayo?!"

"Oo, dalawang linggo lang kami ni Patrick sa Pilipinas, pero si Cheney, dito na siya for good,"

"Ba-ba-ba... Bakit naman po?" tanong ko na parang may babagsak na mga luha sa mata ko.

"Iho, don't be sad, nandyan naman si Cheney to support you eh. Mag-aaral this October si Patrick sa Dallas kaya kailangan na kami agad bumalik. Well anyway, magbibigay naman kami ng mga updates namin eh, so worry no more, iho!!"

"Eh pano po yung friendship naming tatlo, namin ni.. Ni.... 
Pat—."

"Ni Patrick ko, wag mong alalahanin yun, mahal ka nun!!"

Bigla akong nagulat sa mga sinabi ni Tita sa akin habang natutulog ang iba. Buti na lang at walang nakikinig sa amin.

"Ha?! Ano po? Kami po ni Patrick?!" tanong ko sa kanya.

"Simula ng nakita ka ng anak ko sa simbahan last time na nagsasakristan siya, he already know that you're a light in shining armor to him. Me kung anong liwanag sa mga mata niya nang nakita ka niya for the first time. He had just said to me that he's quite sure, he's in love with you, kaso ayaw lang niyang ipahalata sa iyo. Laking Amerika kasi siya eh. I'll admit to you, sa yo, at sa mommy ni Cheney na Bisexual ang Daddy ni Patrick. Bading in short, pinaramdam niya sa anak niya ang pagiging katulad niya dahil introvert silang dalawa. Ayaw makipaghalubilo sa iba. Kaya, maagang tinanggap namin ang pagiging bisexual niya despite of his young age."

"Ga-ganun po Ba?!"

Biglang lumiwanag ang lahat-lahat sa akin. Bakla si Patrick. Biglang nandiri ako noong una, pero nang tumagal ay naintindihan ko siya. Hindi naman siya especial child, o  autistic, pero bakla lang siya. bigla akong tumitig sa mga mata ni Patrick na nakahiga sa mga binti ko. Dama ko ang lungkot sa sinabi sa akin ni Tita Susan. Hinipo kong muli ang mga mukha nito hanggang biglang bumagsak ang isa sa mga patak ng luha ko sa kanya. Nang naramdaman niya iyon, ay bigla rin siyang lumuha. Mas maraming luha pa sa akin at sabay niyakap ako ng napaka- higpit at humagulgol.

"Sorry Jacob!! I love you!! I don't  wanna missed the chance of not having with you in my life, but that's the fact. I'm doing this because I believe, you will wait for me, I'm sure.. Please tell me you feel the same way that I feel for you right now! I'm holding your words.. So please!!"

Matindi ang yakap sa akin ni Patrick na para akong masasakal, pero wala na iyon para sa akin. Sa mga musmos naming edad, Hindi mo inaakala na mangyayari sa amin ang tulad ng nangyarari sa mga matatanda. Umiiyak ako at napansin kong napaiyak na rin si Tita Susan habang nagmamaneho. Bahala na!! 

"Mahal na rin kita!!" sabay punas ko sa mga luhang bumabagsak sa mga mata ko tungo sa pisngi ng kababata kong minahal ko na rin.

"Tama na, Please, don't be too emotional. Pati rin ako, napapaiyak sa inyo." Sabi ni Tita Susan habang nagmamaneho.

Magkayakap kaming binabagtas sakay ng kotse nila ang daan patungo sa mga bahay namin. Pinunasan ko ang mga mata at pati na rin ang namumulang pisngi nito dahil sa emosyon na bumuhos sa aming dalawa, at ganun din siya sa akin. Naisip ko ang sinabi sa akin na "Puppy Love" na istorya ng dalawang bata na nagmamahalan, against the world. Isang iglap na sa buhay naming dalawa, may mga pagbabago. Makakayanan kaya naming harapin ang pag-ibig sa gitna ng aming mga musmos na pag-iisip?

Lumipas ang isang linggo sa pag-iibigan namin ni Patrick. Asaran, iyakan, naglalarong minsan ay nakahubad, naliligo ng sabay-sabay na kasama si Cheney, na pangkaraniwan lang para sa mga musmos naming pag-iisip. Minsan sa buhay ni Patrick, nakaranas siya ng karamdaman dala na rin siguro ng pinaghalong init at ulang hatid ng panahon. Nandun ako para ipadama sa kanya ang suporta ng isang nagmamahal at ng isang kaibigan. Binigyan ko siya ng isa sa mga paborito naming chokolate, 

"Snickers.. Want some?!"

Kinuha niya iyon sa kabila ng pagbabawal ng mommy niya na kumain ng matatamis dahil kasabay ng lagnat niya ang tonsillitis na ngpapahina ng musmos na kaanyuan. Isinandal niya ang ulo nito sa uluhan ng higaan niya sabay bukas sa ibinigay ko na parang first time niyang makakakain ng ganun. 

"Thanks!! I would rather love to taste this! It's been a month since I didn't taste it much good!!"

Kasabay ng pagkain niya ng snickers, ibinigay ko ang basong may laman ng tubig para mabanlawan agad ang tamis na hatid ng snickers na kinain niya. Humirit pa siya ng isa pero hindi ko na siya pinayagan sa mga pagkakataong iyon. Dumating kaagad si Tita Susan dala ang oranges na binili niya sa divisoria. Buti na lang at alerto kaming itinago ang balat ng snickers sa bulsa ko. At sabay ngiti na akala mo ay inosente at walang kamuwang-muwang na mayroong ginawang masama sa kanya.

Dumating ang puntong nagtampo na sa amin si Cheney dahil kami ang palaging magkasama ni Patrick. Agad akong kumuha ng snickers sa bulsa ko para ibigay sa kanya at nang iniabot ko sa kanya ang chokolate, biglang  naaninag ko sa kanya ang ngiti dulot ng matamis na chokolate. 
Inakap niya ako at biglang hinalikan sa pisngi. Nagulat ako dahil iyon ang unang halik sa akin ng isang batang babae na natuwa sa ibinigay ko sa kanya. 

"Thanks Jacob!!"

Niyakap niya ako pagkatapos at bigla akong dumistansiya sa kanya. Ayaw kong bigyan ng pakahulugan ang mga yakap ni Cheney sa akin. Mahal ko si Patrick kaya ko lang iyon nagawa.

Gumaling si Patrick bago ang pagbalik nila ng mommy niya sa Amerika. Naghanda ng maliit na salu-salo si Tita Susan at niyaya ako kasama ng Mommy ko na pumunta sa kanilang despedida  party. 

"Mom, ayaw kong pumunta, ikaw na lang!!" 

Hindi ko alam kung bakit ko sinabi iyon. Mahirap para sa akin na umalis si Patrick sa buhay ko. Oo, ilang linggo lang silang namalagi dito, pero para sa akin, iyon  ang mga pinaka espesyal na  araw na dumating sa buhay ko. Natuto akong magmahal. Naging kaibigan sa mga dayo at ituring na mga kamag-anak sila. Si Patrick, siya lang ang buhay ko!! Kaya ikamamatay ko ang paglayo niya sa akin. 

Hindi talaga ako pumunta. Mag-aalas 7:30 ng gabi nang nakita kong lumabas sa bahay nila si Patrick. Sakto at mukhang may bibilhin si Mommy sa labas kaya bumaba ako para ikandado ang gate. Tumingin ako sa gate nang nakita kong papalapit na si Patrick sa bahay namin. Bumalik ako sa loob at pinabayaan ko ng bukas ang bahay namin. Pumasok siya, salamantalang ako ay nagkukumahog na naghahanap ng paraan para pagtaguan siya. 

"Jacob?! Are you still here, C'mon, I'm inviting you to our Despedida Party!! Please come!"

Ayokong makinig sa kanya. 

"Jacob, Yoo-Hoo!!" 

"I'll not go with you! Please get out!!" Sigaw ko na nanginginig na parang maya-maya ay babagsak na naman ang luha ko.

"Please Jacob, I'm begging you!! I just want you to go with me!! I love you!!"

"Ayaw ko nga sabi eh!! Please let me alone!! You Just get out!!

Lumabas ako para itulak si Patrick para makalabas. 

"Hey you, what do you want in my life? You love me, then you'll go miles away after?! What's the used of loving me if you're about to leave?  I'm all disappointed To you, because you ruined my life, you neglected my feelings to you!! So better get off here!! And I don't wanna see you again ever!!" 

Ewan ko ba?! Galit ang namayani sa akin kaya ko nasabi lahat ng sama ng loob ko sa kanya. Agad naman siyang bumuwelta ng dahilan.

"Jacob, please!! Let me explain before you judge me. I love you just the way you are!! Even before!! I know that at this point, you're fierce with the intense emotions of angriness, but please!! Let me just put my side on this way!! I'm leaving you not just because I don't love you or whatsoever. I'm leaving you because I want to fulfill myself to become somebody, isn't that a selfishness but I think, that's the only and absolute way for me to consider. I love you with all my heart, even miles away! I hope you'll gonna listen to me for once and for all." paliwanag ni Patrick na umiiyak habang sinasabi ang mga salitang unti-unting tumatatak sa isipan ako.

"After three years, I'm gonna make it up to you!! I'll visit you here for as much as I could! I can get you in touch every hour, every day!! Wag ka nang magtampo sa akin! I'll go outside of the country for me to take my responsibility as a son, and I'll take on my responsibility to you as my one true love after this obligations and I hope, you will wait for me till the day come I'll arrive."

Ayaw kong makinig sa kanya. Nawala na nga ang mga kuya ko sa buhay ko pagkatapos, mawawala pa siya! What's the used of every moments we shared if all of these will ended up  nothing at all!! Lumapit siya kaagad sa akin at tumingin sa aking mga mata. Kinuha niya ang isang cassette tape sa bulsa niya pagkatapos at kanya niyang agad kinuha ang radyo para iparinig sa akin ang nilalaman ng casette tape. Umupo siya sa sofa namin at sabay sinaksak ang plug sa saksakan at saka inilagay sa loob ang tape. 

"I hope you will listen to this!!"

Agad niyang pinindot ang play button ng radio-cassette. Narinig ko ang minus-one na kantang "Remember me this Way" na hango sa movie ni Casper. Hanggang sa may nagsalita habang pinapatugtog niya ito.

"Sharing moments with you would be the most precious moments I have with for all of my life. I thank God that I found a special someone who I treasure most. I finally found my missing piece to you. I will never let this next into nothingness. Your great value to my life is one that added to my inspiration not to surrender, but to stand still by my own. You build my character into a great foundation, nobody can eradicate it. I know, in some point you're angry at me, that I'm so selfish to what I used to decide. I hope you understand me. I love you, no matter how far the distance we're apart. My decision of leaving you doesn't mean we're all ending up our fortress relationship. Life goes on, but the mere fact you're still in my heart, it will just be the same again.  If we were about to grown up someday, I hope you realize that how far I am longing to see you, it will never change everything. I don't want to say my Goodbyes to you, rather, I just want to tell you that no matter how far I'm right now, my love for you will ne'er perish as time goes by."

Natapos ang kanta na puro chorus na ang naririnig ko. Pinalapit niya ako sa harapan niya at my dinukot ulit sa pantalon niya. Isang box na kulay pula. At nang binuksan ay agad akong nagulat sa mga susunod na pangyayari.

"First time that I saw you crying in the church, there was a feeling something in my mind that you're gonna be my first and last affection. I am also fascinated knowing that you gave me and Cheney a ring, as a sign of our friendship, and now, I am here, in front of you to take this necklace to you as a sign of our endearment to each other and I hope you will wear this." anyaya niya sa akin habang kinukuha ang kwintas sa loob ng box.

Ang ganda ng kwintas. Nandun ang unang letra ng pangalan ko pero noong sinuri kong malapitan ay may nakaukit na pangalan niya sa gitna. Agad kong itinanong iyon at iyon daw ay simbolo di-umano, ng sarili ko at ang pangalang nakalagay sa unang letra ng pangalan ko ay ang pangalan niya na sa puso ko lang dapat nakatatak.

"Isn't that so beautiful. Jacob? I know that was so expensive but for me, you are priceless. I was able to picked that up because I just want you to know that you're always be my Jacob and I'm always be your Patrick."

Gawa sa tunay sa silver ang necklace. Parang panlalaki ang style. Noong una ay ayaw kong tanggapin, pero dahil aalis na si Jacob bukas ng umaga ay daglian kong tinanggap ng buong puso.

Inilagay niya sa aking leeg ang kwintas. Ramdam ko ang hininga niya sa mga leeg ko. Tumayo ako at pumunta sa may salaminan upang kilatisin ang ganda at elegante ng kwintas. Nagniningning ito lalo na pag natatamaan ng liwanag. Tinanong ko si Patrick kung mayroon itong kapares at agad niyang nilabas mula sa loob ng t-shirt niya ang kwintas na letter P naman na naka-engrave ang pangalan ko. 

Agad na lumapit sa akin si Patrick at hinalikan niya ako. Napapikit ako at unti-unti kong ninanamnam ang sarap ng bawat pintig ng labi niya sa labi ko. Napaiyak ako. Unti-unting bumababa ang pawat patak ng luha ko sa mga pisngi niya sabay punas niya gamit ang hinlalaki niya sa kaliwa. Agad niyang inilabas ang dila niya sa loob ng labi niya at agad na pinasok ito sa mga labi ko. Hindi ako nagpatalo at pinatulan ko din siya ng ganoong halik. Hanggang sa napaupo ako sa sahig at bumaba siya para ipagpatuloy ang paghahalik niya sa akin. 

"So, C'mon and let's celebrate now to our party?! It could have been the last!!"

"Ok!!"

Pumunta kami sa bahay nila. Kaunti lang kami. Nang ako'y papasok ay natiempuhan ko na nag-uusap si Tita Susan at Mommy ko habang nagluluto naman ng barbecue ang mommy ni Cheney. Naghanap kami ng mapaglilibangan. Naglaro kami ng super nintendo( old version ng PSP na sinasaksak pa sa TV.)  at naglaro ng tekken. Ang saya ng gabing iyon.

Natapos ang party na lahat ay pagod. Si mommy ko ang naglilinis habang sina Tita Susan ay inihahanda ang pagkain para I-take home namin. Samantalang si Cheney naman ay natutulog sa sofa. Ako at si Patrick naman ay magka-holding hands na pumunta ng kwarto at tinulungan siya na ayusin ang mga gamit niya para ipasok sa mga bagahe niya.

"I hope you will not change!! I love you, Jacob!!"

Tinawag ako ni mommy sa baba para umuwi at agad kong binigyan ng sobrang higpit na mga yakap si Patrick. Hinalikan ko siya sa labi na akala mo'y mag-asawa kung iisipin. Pagkatapos ay maayos na nagpaalam sa kanya nang may iniabot siya sa akin na cassette tape na pinaringgan namin kanina sa bahay namin.

"Take this 'Cob!! If you feel that you're missing me, all you have to do is to play this and everything will fall into place. Again, thank you and I love you!!

Nginitian ko siya sabay yakap ng dalawang beses ang batang si Patrick na nagpamulat sa akin na magmahal ng katulad ko.

Nagising ako kinabukasan nang nalaman kong wala na si Patrick. Umiyak ako sa loob ng aking kwarto at nagmukmok ng ilang oras. Hindi ako kumain ng tanghalian hanggang sa ginulpi ako ni Daddy na nakamasid lang kay mommy.  Bumaba ako at dun ako sa tabi ng bahay nina Cheney, umupo. Iyon lang ang unang pagkakataon na nakita ako ni Cheney na umiiyak. Agad akong binabaan ni Cheney.

"Hey there, why are you crying?"

"No, I just came to realize, Patrick is no longer with us!!"

"Oh.. Don't say that!! Even though Patrick is not here, yet his presence is still living in our hearts, so don't be sad!!" 

Pinunasan ni Cheney ang bawat luha ko gamit ng kanyang hinlalaki. Niyaya niya akong pumunta sa kanila para manood at kumain na  rin kami ng tanghalian. 

Lumilipas ang araw, linggo, buwan, at taon na hindi nagpaparamdam sa akin si Patrick. Lagi akong nasa bintana upang alamin kung baka may telegrama akong natanggap, pero wala. Lagi akong malungkot at balisa kapag iniisip ko ang mga sandaling dapat sana ay kasama ko si Patrick sa buhay ko. Hanggang sa dumating ang pagkakataon ko sa buhay, noong Grade 3 ako na natutong magalit at kamuhian si Patrick sa buhay ko. Pati na rin sa mga bakla na umagaw sa akin ng pagkatao ko na maging lalaki. KINALIMUTAN KO NA SI PATRICK SA BUHAY KO.. Buti na lang na lang at laging naka-antabay sa akin si Cheney upang tumulong at magsaklolo sa akin kung kailangan ko ng kaibigan na  makakasama. 

Lumalim ang pagsasama namin ni Cheney hanggang dumating sa puntong niligawan ko siya noong Grade 5 at agad niya akong sinagot sakto, pagkatapos ng Grade six. Natuto na rin siyang mag-Tagalog at dahil na rin siguro sa matiyaga kong pag-alalay sa kanya, kaya humusay at gumaling siyang magtagalog. 

Napagdesisyunan namin ni Cheney na sa Lakandula High School kami mag-aral. Section 4 ako samantalang Section 7 siya. Lumipas ang mga araw sa amin na talagang magkasama kami na talagang hindi kami mapapaghiwalayan ng kahit sinoman. Natapos ang First Year at nakuha ko ang Card ko, sakto at section-two ako. Ako lang naman ang nakapasok sa higher section samantalang section three, four, five ang iba. Si Cheney naman ay section four. Dumaan ang enrollment at sabay kaming nagpa-enroll ni Cheney. Nakita ko din sa pila sina Jayson, Gelo, Michael, Joseph at Nikol, mga kabarkada ko. Si Gelo at Michael ang mga naging kaklase ko samantalang yung iba ay napunta sa ibang section. Sumapit ang pasukan makalipas ang ilang buwan. 

Sophomore. Baguhan, dahil ito ang first time ko na lumipat sa higher section. Hindi sa pagmamayabang pero, naging section two ako sa buong Lakandula High School noon sa amin dati. Isang biglaan na hindi ko inaasahan, galing ako sa mababang section noon, at ipinagtataka ko lang ay bakit sa dinami-dami ng etudyante na pwedeng maging section two, ay ako pa ang napili, siguro, ito na yung tinatawag na destiny. Habang magulo ang buong klase dahil hindi pa dumarating yung magiging adviser namin noon, may mga tumatakbo sa isipan ko kung malalagpasan ko ba ang pagiging section two next year. Naghanap agad ako ng upuan. 

       Lumipas ang mga buwan na parang hindi mo inaaasahan ang lahat. Ayun, at yung mga taong hindi mo kasundo noon ay mga barkada mo na ngayon. Kasama sa mga asaran, kulitan, barahan, plastikan ng ugali, at higit sa lahat, kopyahan pagdating ng exams. Hay naku.....! Siguro, eto na yung sinasabi ng iba na high school life.. You're just in between of everything, hanggang may napansin akong lalaki na minsan ay hindi ako pinapansin eversince nung opening of class. Classmate ko siya. Transfer student siya sa pagkakaalam ko. Ewan....! Parang weird!! Lumalayo sa taong hindi daw niya feel kausap. 

    Nasa 5'8 siya. Payat. Makapal ang salamin niya sa mata. Maputi. Mukhang Fil-Am hatid na rin siguro katangusan ng ilong at ng puti nitong balat na mamula-mula pag sinisikatan ng araw, na siyang nakapukaw ng aking atensyon para tignan siyang mabuti at kilatisin ang kanyang panlabas na kaanyuan. Maganda ang lips nito, pouted na maliit at mamula-mula. Mapupungay at malalamlam ang mga mata nito. Nakasalamin siya pero aninag pa din ang mala-hazel na kulay ng mga mata nito.
        
          habang sinusubukan ko siyang hanapin ay biglang naihi ako.. Oo!!! Sa kalagitnaan ng lahat-lahat.. Dali-dali kong hinanap yung C.R. para umihi, hanggang, napansin ko siya. Accidentally, as what you able to expect.. Ayun.. Umiihi siya.. Pero umiiyak.. Sinubukan kong tanungin siya kung bakit siya umiiyak, But he refused not to answer me, besides, who am I to talk to him about his own life? Close ba kami?! Ayun of course, hindi ako papayag na mapapahiya lang after all of these?? Kaya kinulit ko siya.. As in to the maximum effort. 

 "hui bro.. Classmate pala kita?!"

  Ayan ang unang bulalas ko habang parehas kaming umiihi. Pero wala pa rin siyang imik.

"Mukhang malaki yan bro ha?! Kasi antaas ng sirit ng ihi mo sa cubicle eh." 

   This is the first time since I joke on him. But still, he remain discreet with what I tend to say to him. Mukha 'atang nagalit. Natigil siya sa pag-iyak. Lumayo siya sa akin about 3 meters away at doon ipinagpatuloy ang naudlot na pag-ihi. Mataas pa din at habang tumatagal, lalong umiingay ang tahimik na C.R. ng boys dulot ng lakas ng pagpwersa ng ihi sa kanyang pantog. 

  Una siyang umalis sa akin sa hilera ng mga cubicles sa C.R. parang walang nangyari.

   Sa labas ng room nakatambay ang mga barkada ko. Sina Jayson, Gelo, Michael, Joseph at Nikol. Tawag sa amin, mga alpha boys kasi bawat project na ginagawa namin as a group, laging mas mataas ang grades compare to others who striving hard just to earn good grades. 

  Naghahalakhakan kami sa corridor, malapit sa P.E. Building ng school namin nang napansin ko yung misteryosong lalaki na umiiyak habang umiihi. Napatigil ako ng bahagya sa halinhinan ng pagtawa sa mga na-bully ng mga ka grupo ko. 

  "Pare, saglit lang ha. I think I should have to take this opportunity to victimize another student."

  Walang anu-ano, lumapit sa akin yung girlfriend ko, si Cheney since grade 6. Kababata ko siya. Oo, siya yung babaeng kaibigan ko noon pang bata pa kami ni Patrick. Parang me hawig siya sa lalaking nakita ko kanina, pero wala na akong pakialam dun. Napaka swerte ko kasi ramdam ko ang pagmamahal sa akin ni Cheney dahil bumili pa siya ng adaptor na kailangan ko para sa T.L.E. class ko. Magtatanghalian na rin nang napagdesisyunan ko na kumain kaming dalawa kasi ilang araw na rin akong hindi bumabawi sa kaniya.

"Bros!! I'm got to go na!! Magde-date lang kami ng cakie ko sa canteen!!" pasigaw kong sinabi sa grupo ko habang nakaakbay sa syota ko. 

  Malaki ang boobs ni Cheney. Kaya jackpot nang sinagot niya ako noong grade 6 pa lang kami. All out siya. Parang laptop na pinagtitinginan ng mga kalalakihan hindi lang sa school, kundi sa bahay namin sa Tondo.

 "Cake, mukhang pawis ka ha."

  "Wag mo na akong alalahanin, cake, kaya ko to, by the way how's your assignment in history?"

  "Well, as good as you. Teka pahalik nga."

   Agad na bibigyan ako ng matinding halik ni Cheney sa lips. Oo, aaminin ko, may nangyari sa aming dalawa. Ako ang unang naka-ano sa kanya. Masarap ang unang feeling. Kapag na ho-horny ako ay hindi lubos mawala sa isip ko ang kalibugan ko sa kanya kaya tine-text ko siya pag walang tao sa bahay at doon ginagawa ang makamundong pagnanasa sa kanya. 

   Hanggang sa nagdesisyon na gawin ulit namin ang hindi namin nagagawa, pagkatapos naming kumain sa canteen sa kanila naman.

  Habang naglalakad, nakita ko ulit yung misteryosong lalaki. Nag-aaral mag-isa. Sa isip isip ko, mukhang hinahamon ako nitong gagong toh para maging top one sa klase ah!! Pero batid din ng GF ko ang namumuong inggit ko sa kanya.

   Hinayaan ko na lamang siya. Naglakad kami ng GF ko at ng makarating sa kanila, agad na nagnakaw ako ng halik sa kanya. She can't resist it but eventually she pulls me up backward. Me mga tsismosa pala dito, gawa pala ng Barangay Captain pala Lolo niya.

Walang anu-ano, kumuha siya ng Strawberry Jam sa ref nila. Kinuha rin ang tinapay sa ibabaw ng ref para makakain. Inalok niya ako. Di ako tumanggi. 

"Hmm.. Ansarap nito ah!!" 

"Mas Masarap kapag pinahid ko yan sa katawan ko."

Itutuloy..