Salamat sa mga patuloy na sumusubaybay ng series na ginawa ko. Ganun din sa mga silent readers na nagbabasa rin ng series ko. Nawa'y kung merong mga GRAMMAR FLAWS kayo na makikita especially this EPISODE, ipagpaumanhin ninyo na lang kasi first time ko lang magsulat.
AUTHOR'S NOTE:
----> At this point, medyo lumalapit na po ang fiesta ng Tundo. Sa 3rd week pa ng January ito. Mukhang makikita ko na naman si Aling Linda para magpasalamat sa kanya. Ang Pista ng Tundo ang pinaka importanteng araw sa relasyon namin ni Patrick dahil dito kami unang nagkita since childhood. Patrick has just texted me na nasa Subic ngayon for his work na uuwi siya galing dun at sasamahan niya ako dahil every year naming panata ito sa isa't-isa na humarap sa dambana ni Señor Sto. Niño para din magpasalamat.
Salamat din sa mga:
Kaibigan ko, kaklase ko sa block section ng MBA sa PLM, mga ka-officemate ko na habang tina-type ko ito ay binabasa ng patago ang nobela ko, sa bestfriends ko at mga barkada ko, at higit sa lahat, kay Patrick na siyang naging dahilan para makapagsulat ako ng ganito. (Sino siya?! Well... Secret!! Hehehehe..)
Siyempre, sa mga avid readers na palaging nagko-comment ng nobela ko:
Sina Dada, jac, mArk, mcfrancis, j.v, -Ram, makki, Nujum, LightRundle, Erion, boy jazz, coffee prince( number one fan ng novel ko! Thanks ulit ah!!) Kuya Nitro, mga anonymous readers (mga mentor ko pagdating sa grammar and spelling) Ross ram, salamander, jeh, Aqua16, Sen Janus(Don't worry, i will post some of my missing parts of my story ASAP, but not now..) dark_ken(Ano na kaya nangyari sa last series niya? Hindi na ako updated eh..) jasper.escamillan, Ernes_aka_jun, Magno, Jay aka Jcoi, BourbonConan, chris018, jayfinap(in-add ako sa account niya at isa sa mga idol ko pagdating sa series) zenki, Ronn, ogie8906, at si JhayCie. Guys.. Sana nagustuhan ninyo ang story ko!!!
ANY COMMENTS, OPINIONS AND VIOLENT REACTIONS ARE AFFABLY WELCOME!!!
(This story is based on my real life. I changed the names of those persons involved including myself to keep our characters confidential and personal.)
Any commonality to any individual, place, or written works are absolutely COINCIDENTAL.
DISCLAIMER: The author withholds all his prerogatives to the work, and requests that in any use of this material that his rights are purely respected. No part of this story maybe reproduced or transmitted in any form or by any means: replicating, copying, duplicating or otherwise, without the prior consent or permission of the author himself.
To visit my accounts, just get me in track here, AyT?!:
Blog: http://pinnohy.blogspot.?com/ or just type: Bisexual/Faggot's Kiosk
FB: http://www.facebook.com/pINNOHy
TWITTER: @pINNOHy (just follow me and I'll follow you back!!)
----------------------------------------------
Part 32
"I'm all fine! Most especially because you already gone in my life. Ano ba ang kailangan mo?"
"Well, I just wanna say sorry for what I've done to you. I know the hurts are still in your heart, but after you find this revelation, I hope, you'll forgiven me."
"Isang rebelasyon? Ano na naman ito? Pahihirapan mo na naman ako?"
"No! It's for you! I want to find Patrick in your heart again! Don't ever change your feelings to him despite of what I have done to you."
"Ang dami mo pang pasakalye, bro eh! Will you please clear this up! I don't want to get screwed today!! Kakabirthday ko lang!"
"Ok.. I would have to tell this for once and for all, I'm not like what you used to love before, I'm just Jan. Jan, na kababata ni Lei. Yun lang! At hindi ako si Patrick?!"
"Ano?! Teka ibig sabihin it was all joke? Yun lang! Tol! Let's just stop this madness!! Wag mo akong gagaguhin!"
"Totoo nga!!"
"The real Patrick is here! Nasa Pilipinas siya! That's all I wanna say to you. He got used me to test you. He just want to make sure that you love him steadfastly! I don't want to gotten up this far, but I guess, this must be the right time for me to say the truth behind everything! No holds barred Jacob! That's all true! And by the way, Patrick and I are cousins. Tama yung narinig mo!! Magpinsan kami. Nakatira siya sa amin together with Cheney for about five years!!"
Napaisip ako. Bakit niya gagawin yun eh, mahal ko naman siya?! Bakit siya nagsinungaling? Magpinsan pa pala sila ni Patrick at Cheney! Hay naku!! Kailangan ko pa bang maniwala sa kanya, considering the fact that he deceives me once? Agad ko siyang binigyan ng pruweba.
"I don't know what to say at this point, Jan. Pero bakit ka nagsinungaling sa akin? Why do you need to beguiled me? Why do you hide everything even the relationship to you with Patrick and Cheney?! I learned to love you but you have just showed nothing. Ginawa mo akong tanga!"
"Dahil naaawa ako kay Patrick! Simula pagkabata, lagi siyang umiiyak sa akin! Hindi na namin kasama si Cheney nun, mahal ka raw niya and he always insisting that to me, humanap ako ng paraan and I told that to Patrick!! That's all I need to do! I want Patrick to help him with his plan to you! Sana wag kang magalit sa kanya, even to me also!! What I want is to experience someone like you to love me and I'm fortunate that I experienced it from you. Ayaw ko lang talaga masaktan si Patrick! Sana mapatawad mo ako, or if not, maunawaan mo ako! Yun lang."
Hindi ko alam kung mapapatawad ko ba siya o si Patrick sa sinabi niya sa akin! Bakit kailangan pa gamitin ni Patrick si Jan? Bakit si Jan pa na natutuhan kong mahalin despite of his mistaken identity as Patrick? At bakit hindi niya sinabi kaagad ang relasyon niya kay Patrick na magpinsan silang tatlo ni Cheney? Gumugulo ang sitwasyon ko!! Hay naku!!
Habang kausap ko si Jan, biglang dumating si Lei. Tinanong niya ako kung sino ang kausap ko. Ibinigay ko ang telephone sa kanya at siya ang kumausap dito. Lumayo muna ako pansamantala sa kanilang dalawa at nagpahangin sa bintana.
Pagkalipas ng ilang minuto, tinawag ako ni Lei mula sa tinungo kong lugar.
"Big bro, I think you should have to forgive him. Biktima lang siya ni Patrick, and one more thing, wag ka rin magalit kay Patrick. Intindihin mo rin siya!! Ginawa niya yun just because he loves you, even for the fact na magpinsan sila. Masakit na niloloko ka niya pero, there is always a room for forgiveness right? and I hope you have the heart to share this to both of them."
Tama, Tama si Lei. Kailangan kong patawarin silang dalawa. Pero, kailangan kong malinawan simula una hanggang sa huli ang lahat!!
Kinuha ko kay Lei ang telepono at muling kinausap si Jan.
"Ok, like what my big bro said, Patatawarin kita, but in just one condition. You must need to tell me from head to toe everything about how do you deceived me?"
"Ok., that plan was actually conceptualized when we're just a child. He want me to hide as Patrick to you. When I got here, I was able to search you, until I saw Lei, which is my childhood friend and he kept on telling me about you. That was the time I started to make a move. About the book, right, Patrick has own it. He gave it to me para magkaroon ka ng suspicion about the notebook. Ako rin ang mystery guy na nagtetext sa'yo. Si Patrick din ang may pakana nun. Tumawag si Patrick sa akin at sinabing kailangan ko nang i-reveal out sa'yo na ako at si Patrick ay iisa. Siya rin ang nagsabi sa akin na magpahuli sa'yo. The necklace, yun daw ang dapat na makita sa akin para maging Patrick. Siya lahat ng may pakana! I'm just a victim here!"
"And yung pagsusumbong ko sa'yo sa daddy mo, siya rin ang may pakana nun. Kailangan ko raw kaagad sabihin sa daddy mo na bisexual ka para matanggap kaagad siya ng parents mo in case na magiging kayo in the future."
So si Patrick pala! Walang hiya!! Nung nalaman ko yun ay kaagad na tumaas ang lebel ng dugo ko. Naalala ko yung pagbubugbog sa akin ni daddy! Kinuha ni Lei ang kamay ko para mahimasmasan sa nalamang pagpapanggap ni Jan.
"Lei, kaya ko ito!! Don't worry!! Kailangang magpaliwanag ni Patrick sa akin kapag nagkita kami. Tangina niya!! Pinahihirapan niya ako!!"
Biglang napaatras si Lei. Nagbuntong hininga sabay kamot sa ulo. Agad na tumingin ako sa telepono at sinagot si Jan.
"Sige, I'm forgiving you!! Im forgiving you for anything that you have done for me. Ginamit ka lang ni Patrick!!"
"Thank you, by the way, I'm with my girlfriend today, yung girl na nakita mong kahalikan ko, actually, before you, siya ang nauna. Kinuwento ko lang sa kanya about the plans at naintindihan naman niya yun kaya nagawa ko ng malaya yung plans, pero yung nangyari sa atin, ginusto ko yun. Iyon ang hindi ko sinabi sa kanya!! Grabeh pare, ang sarap mo pala!! First time ko kasi sa lalaki at sa'yo ko lang nagawa yun kaya hinding-hindi kita makakalimutan!!"
Nahiya ako sa sinabi sa akin ni Jan. Kung sabagay, ginusto ko rin naman yung nangyari sa amin eh, at hindi ko maitatanggi sa sarili ko yun, dahil nalibugan din ako sa kanya.
"Oh, by the way, I'm here at airport, paalis kami and my family has decided to take my master's degree in states and I'm settling
there for good. Well anyways, nakita ko naman yung Facebook account mo eh and I add you up!! Just confirmed it in your friend request. I miss you!! Sige I'm ought to go!!"
"Wait!! Where is Patrick now?!"
Hindi na niya ako sinagot. Sayang at parang last call ko na ito sa kanya. Hindi ko man lang nalaman sa kanya kung nasaan si Patrick, pero I don't mind it! What matters most is I know that Patrick is here! Tinanggap ko rin ang apology ni Jan, pero wala na siya sa bansa, bigla akong nalungkot dahil hindi man lang kami nagpaalam ng personal. Naging parte rin siya ng buhay ko at siguro, kailangan ko ring tanggapin ang katotohanan na hindi siya si Patrick.
Biglang nabuhayan ulit ako ng loob. Nandito si Patrick!! Ang pag-ibig ko sa kanya ay biglang umusbong. Bumilis ang pagtibok ng puso ko. Napaupo ako sa sofa. Pumikit. Inalala ang lahat ng nangyari sa buhay ko simula noong bata pa ako na kasama ko si Patrick at ngayon na mahal ko si Lei, siguro, kontento na ako kay Lei. Tama na siguro ang pinapakita ni Lei sa akin. Kung pwede lang, sana siya na si Patrick, sana siya na lang!!
Natanggap ko sa puso ko eventually ang lahat ng sinabi sa akin ni Jan, pero ang galit ko kay Patrick ay mas lalong tumindi kapag naalala ko ang lahat ng sinabi sa akin ni Jan. Siya pala lahat ang may pakana ng paghihirap ko. Ang tanging hangad ko lang ay magkita kami at ituloy ang pag-iibigan na naudlot, 14 years ago. Medyo matagal na rin.
Naging mas matatag ang relasyon namin ni Lei. Alam na ni daddy na kami na at suportado niya kami para dun. Alam na rin ni Kuya Kenneth at Kuya Jasper yun kaya mas naging proud pa nga sila sa akin dahil nakita ko na rin daw ang kasiyahan na gusto rin nilang makita sa akin. May kailangan daw akong malaman kay Kuya Kenneth at isusupresa daw niya yun pagdating ng araw ng pagkikita namin ni Patrick. Napaisip tuloy ako, kailan kaya yung araw na yun?
Mukhang nagiging busy ang mga barkada ko this past few months. Hindi na rin nila ako pinapansin. Lagi rin umiiwas para sumagot sa akin si Lei kapag tinatanong ko sa kanya ang pagiging busy nila. Malalaman ko rin later on.
Pansin ko rin na nagiging magka-close si Hiro at Gelo. Minsan, sinasamahan ni Hiro na pumunta sa gym si Gelo para magpalaki ng katawan, how I wonder kung nagpapalaki ng ba talaga sila ng katawan, o nagpapalaki lang ng...
Hay naku!!
Napansin ko rin na madalas nang nagkakapikunan sina Shaine at Nikol. Minsan nakikita ko rin silang sweet. Actually last July, pauwi na kaming dalawa ni Lei galing SM Manila nang nakita ko silang magka-holding hands habang naglalakad in Bonifacio Shrine, sa me tapat ng bagong school, yung UDM.
Samantala, nakakita na rin ng one true love si Joseph, and guess what? Sa kaklase niyang si Gino. You heard it right! Bisexual din siya na katulad ko. Hindi ko rin naman alam at wala talaga akong nakitang signs na bisexual siya. Inamin niya rin sa akin na may crush siya sa akin eversince high school days pa. Nahihiya lang pala niyang sabihin sa akin yun at baka ma-disappoint lang daw ako sa kanya. Well, kung tutuusin, proud ako dahil ako pa ang naging dahilan para mag-out din siya. Alam na rin niya na nandito si Patrick kaso ayaw niyang sabihin sa akin kung nasaan siya ngayon.
Samatala, si Jayson naman, nagiging busy sa mga studies niya ngayon. Siguro balak niyang magtayo ng negosyo someday, and if that dream might happen, magiging ka-sosyo ko siya sa business na ipapamana sa akin ni mommy. Napansin ko rin sa kanya ang mga tendencies of being bisexual pero full brave man daw siya. Willing siyang makipagrelasyon sa katulad namin ni Joseph pero kailangan makaramdam daw siya ng sparks na minsan daw ay nakita niya sa akin kay Patrick at Lei.
Wala nang hahadlang sa magandang ending sa pag-iibigan namin ni Lei. Unting-unti ko nang tinatanggal sa puso ko si Patrick dahil mas komportable akong kasama si Lei at mas masayang kapiling siya na para na ring bumalik si Patrick sa buhay ko noong bata pa kami.
Sakto at nung dumating ang September 14, 2007, biyernes nun, inihahanda ko ang sarili ko para sa finals ng Intermediate Calculus sa lunes, nagising ako ng umaga na walang tao sa ibaba ng bahay namin.
"Mom?! Dad?! Nasaan kayo?! Bakit ang dilim?!"
Binuksan ko ang ilaw. Nakita ko lang ang aso ko na kanina pa ako sinusundan. Kumuha ako ng makakain sa loob ng maliit na aparador sa ibaba ng lababo namin at ibinigay yun sa alaga ko. Binuksan ko pagkatapos ang mini-component namin at nagpatugtog ng mga kanta sa album na "The Fame Monster" ni Lady Gaga na binili ko pa sa Astrovision sa SM San Lazaro.
Tinext ko si Lei para tanungin sa kanya kung hihintayin ko ba siya mamaya pagka-uwi ko pero hindi siya nagreply. Agad akong pumunta ng CR at naghilamos.
Wala akong pasok nun dahil rest day ko sa school. Every Friday kasi, wala akong pasok. Nagtaka ako kung bakit hindi ko mahagilap sina mommy and daddy. Pagkatapos pumunta ng CR ay dumiretso ako sa family business namin to check if my parents were there, but unfortunately they're not.
Nakita ko si Joseph kasama ang mommy nito. Kinamusta niya ako at sinabing kailangan ko raw maghanda. Bakit kailangan kong maghanda? At ano ang dapat kong paghandaan?
Hinalikan ako ni Joseph sa pisngi at sinabing "GOODLUCK!!" sa mangyayaring supresa. Sana daw ay may puwang pa sa puso ko ang pagpapatawad sa isang tao dahil naging parte naman daw siya ng buhay ko. Bigla tuloy akong na-curious sa sinabi niya sa akin.
"Bro, diretsuhin mo nga ako, ano ba yung sinasabi mo sa akin? Nakakaasar ka na?!"
Hindi ako kinibo ni Joseph. Bigla siyang umalis sa harap ko at sinabing goodluck ulit. Ano kaya ang ibig niyang sabihin.
Bumalik ako sa bahay at naabutan kong tumutugtog pa rin ang mga song na pinlay ako sa mini component hanggang sa tumugtog ang "Eh..Eh..Eh.." ni Lady Gaga. Kumanta tuloy ako ng hindi oras.
"♪♪♪ Boy we've had a real good time and I wish you the best on your way, eh..
I didn't mean to hurt you never thought we've fall out of place, eh..eh..
( I have something that I left undone but my friends keep tellin' me that something's wrong.)
and I missed someone, and then, there's nothing else I can say.♪♪♪"
Bigla ko tuloy naalala si Patrick!! Hay naku!! Bakit kasi sa dinami-dami ng lalaki na pwede ko namang mahalin ng walang hanggan ay kay Patrick pa ako tumitingin!! Mapapatawad ko kaya siya sa ginawa siya sa aking kalokohan?
Biglang nagtext sa akin si Joseph. Kailangan ko raw puntahan si Lei sa bahay nila kasi mukhang sinusumpong na naman ito ng trangkaso. Umulan kasi kahapon habang bumibiyahe kami pauwi ng bahay eh.. Hay baby bro ko!!
"Jay, sasama ako sa'yo! Kailangan mo tulong ko!!"
"Teka, bakit kailangang isasama pa kita?!"
"Nasa akin kasi yung reseta na binigay niya sa akin. Ako kasi ang inutusan niyang bumili eh., kaya yun.."
"Sige puntahan mo ako, hihintayin kita.."
Agad na pinuntahan ako ni Joseph. Pumunta ako sa itaas para magbihis at kinuha kaagad ang mp3 at cellphone ko sabay pinatay ko na rin ang mini component hanggang sa may nakita akong sulat sa ibabaw nun. Kinuha ko at agad na binuksan ang sulat na selyado pa. Mukhang galing pa sa ibang bansa.
Nang binuksan ay nakita ko ang picture naming dalawa noong bata pa at ang ginawang J&P na pendant ng necklace namin na naka-entwined sa isa't-isa na mukahng in-edit pa sa adobe photoshop.
Binuksan ko ang card. Napansin ko na yun talaga ang sulat na nakita ko sa huli niyang binigay sa akin na Christmas Card niya. Hindi na ako nagtumpik pa at binasa ang mensahe niya sa akin.
"My one true love, Jacob!!
It's me, Patrick!! How's life going on?! Sorry if I hadn't gave you a chance to meet me in person. I have been thinking that this would be a right time for us to see each other. I know I hurt you because of my selfishness, but then again, let me feel to you my presence only in just one condition. Do love me again. Let's keep those memories that I longed to you eversince I flew miles away. In time, you will realize that I'm not too far to reach. You know what, I'm thrilled knowing that you were graduated in highschool with honors. Of course, I know that you're had your laments when my beloved cousin, Cheney died and lastly, the mistaken identity that Jan and I was in one particular personality.
You have been faced many challenges in life that proves your love to mine is immeasurable just as it is for me. You have overcome all forms of adversity in our relationship and I am whelmed to adore you exaltedly. You know what, I couldn't ask for any better. What matters most is to be with you for the rest of my life. Your strength has been the essence of what has gotten you this far. I have nothing but praise you for that.
I want you to let me love again. I know, the hurt is still in your heart when my cousin Jan reveals everything for you. I am prepared from anything, even the worst thing that I won't ever imagine you would do just to pay-back. Remember this, my babe, whatever hurts will you might have ever bestowed for me, Just give me a damn vengeance! I am prepared to take everything!!
I love you for the rest of my life. I want you to see me getting older with you as time goes by. I want to feel the joyful bliss to your limbs again. I want to see our grandchildren, even for the fact we're not be able to bear a child in womb. I want to marry you, wherever place you may want to.
I'll keep this promise alive in my heart just as it is in you. I want you to see me in this time and place that has written at the back of this letter, and I hope you could reach me from here!! I will wait for you! I love you and I will see you soon!!
--Patrick"
Siya nga!! Siyang siya at walang kaduda-duda! Tinignan ko ang likod pero wala namang nakasulat na oras at lugar na pagkakakitaan naming dalawa, hanggang sa may kumatok sa gate, si Joseph.
"Oh ano, halika na!!"
Umalis kami ni Joseph. Habang naglalakad, inaayos ko ang mp3 ko at ipinasok ko ang headset sa tenga ko para makinig. Sakto at yung favorite ko pang kanta ni Justine Timberlake ang tumugtog. Kinuha ni Joseph ang isang headset at nakinig din.
Kataka-taka at bakit ako dinala ni Joseph sa abandonadong bahay malapit sa kanto ng Pavia at N. Zamora St. kung saan dun ko pinagtanggol si Patrick sa mga kaaway niya dati at unang natikman ang mga labi ni Lei.
"Teka, 'seph, bakit mo ako dadalhin dito?"
"Ah eh.. Pupunta kasi yung Tita niya dito, dito ko raw siya hintayin. Sabi niya, siya na lang daw kukuha ng gamot na nasa akin para kay Lei."
"Ah!! So, Hindi na tayo pupunta sa kanila!!"
"Exactly!!"
Hinintay namin ni Joseph ang Tita ni Lei. Medyo naghintay kami ng konti, hanggang sa napansin ko na mukhang bubuhos ang napakalakas na ulan dahil sa malamig na hangin at mukhang mabigat na ulap na anytime ay babagsak.
"'seph, uwi na tayo! Mukhang uulan ng malakas!! I-text mo na lang yung Tita niya at sabihin mo sa kanya na sa amin na lang pumunta para kunin yung gamot ni Lei."
Hindi siya sumagot. Hindi ko pala alam na pinahiram ko sa kanya ang mp3 ko kaya wala siyang narinig mula sa akin.
Biglang umulan ng malakas. Sa puntong yun, may kasamang hangin na malakas, kaagad kong pinasilong si Joseph sa loob ng abandonadong bahay para sumilong muna pansamantala.
Pumasok na rin ako sa loob pagkatapos ni Joseph. Madilim. Kinapa ko ang daan gamit ang mga paa ko at nagsimulang lumakad. Pansin ko na maayos ang lugar dahil habang naglalakad, wala akong natapakan o nabunggo man lang na gamit sa loob tulad ng una kong pagpunta rito noon. Siguro may nakatira na dito. Nakapa ko mula sa dulo ang isang hagdan. Pumanik ako pero sa puntong yun, tinawag ko si Joseph. Ilang beses ko siyang tinawag nun, pero mukhang hindi sumasagot. Dinerecho ko na lang ang pagpanik ko. Nang pumanik ako sa itaas ng bahay ay may napansin akong pintuan sa may gilid ng hagdan. Kaagad kong binuksan yun.
Habang binubuksan, bigla akong nakarinig ng malakas na kulog mula sa itaas. Bigla akong kinabahan. Madilim pa naman din nun at malakas pa rin ang pag-ulan sa labas. Wala akong magagawa kundi ipagpatuloy na lang ang ginagawa ko.
Pagkabukas ay nakakita akong isang balat ng snickers sa sahig. Agad kong dinampot yun. Nang pagkadampot, biglang nagbukas ang isang pirasong liwanag mula sa isang maliit na butas sa ibaba at nakita ko ang isang lamesa. Mukhang mayroong mga gamit sa ibabaw nun.Pumunta ako para tignan ang mga gamit na yun at nakita ko ang isang picture frame na nakataob sa ibabaw ng lamesa. Kinuha ko yun at nagulat ako sa aking nakita.
"Oh gosh!! Hindi ito maaari!! Bakit nandito ito?!"
Itutuloy....
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento